حرف چون در وقت خود باشد به جایی میرسد – سلیم تهرانی
هر چه کردم شکر آن را روزگار از من گرفت
شکری نشنیده است پنداری شکایت میکنم
حرف چون در وقت خود باشد به جایی میرسد
از تو دارم شکوه‌ها اما قیامت میکنم
چون به لطفت خو گرفتم کار مشکل میشود
مهربانی پر مکن با من که عادت میکنم
این دل دیوانه دیگر قابل اصلاح نیست
من چه بی عقلم که مجنون را نصیحت میکنم
جوهر اصلی ز هر کس میشود ظاهر سلیم
مدعی با خصومت من محبت میکنم